Yağış və Mələk

Bu gün səhər çox gücü yağış yağırdı. Necə diyərlər tut ucundan çıx göyə.  Ama bərəkətdir deyirlər yağış. Elə biz uşaq olanda  böyüklərimiz həmişə bələ deyərdi. Amma yağış nə qədər cox yağsada və problemi olsada mən sevirem.  Mənə elə gəlir ki, yağış yer üzüdə olan bütün pislikləri, yaxşı olmayan hər şeyi yuyub aparır.

Bir çox hədislərdə deyilir ki,  yağış yağdığı zaman göyün qapıları açılır və mələklər yerə yenir. Bu zaman nə qədər dua edilirsə Allahu-Təalanın tərəfindən qəbul edilir. Yağışın bərəkətinə inanılar hər zaman. Quraq aylarda,  yağış yağmayan yerlərdə, yağmur  duasına çıxırlar bəzən.

Bir dəfə, Məhəmməd Peyğəmbər (s.a.v.) göy aləminə çıxarılır. Orada olan hər şeylə tanış edilir. Mələklərin necə işləməsi barədə göstərələr.  Bu zaman  Peyğəmbər (s.a.v.)-ə bir mələk göstərilər. Bu Məlyin coxlu əlləri və çoxlu barmaqları olur.  Peyğəmbər (s.a.v.) soruşur ki, bu məlyin görəvi nədir. Buyurular ki, bu mələk, göydən  yer qatına yenən bütün  qar dənələrini və yağış damcılarını sayar. Budur, bu mələyin vəzifəsi.

 Hətta deyilir ki, hər bir yağış damcısını bir mələk  gətirib yerə buraxar və təkrar göyə qalxar.

Nur surəsi, 43-cü ayədə buyurulur:

Məgər görmürsənmi ki, Allah (müxtəlif istiqamətlərdən) buludu yavaş-yavaş qovur sonra onun  (parçalarını) bir-birinə qovuşdurur, daha sonra onları üst-üstə yığır? Beləliklə onun (buludun) arasından yağışın çıxdığını görürsən. Həmçinin (Allah) göydən, onda olan donmuş bulud dağlarından qar və dolu nazil edir. Onun vasitəsi ilə (dünyada cəzalandırmaq) istədiyi qövmə ziyan vurur və onu, istədiyi qövmdən sovuşdurur. Onun şimşəyinin parıltısı az qalır gözləri(n işığını) yox etsin.

Bitmək Bilməyən İstəklər...

Insan övladı yarandığı gündən elə nəyisə gözləyir və arzuları hec vaxt bitmək tükənmək bilmir.

Başlayaq ele ailə qurmaqdan.

Valideyinlər evlənir. Amma onlar evlənə kimi, onların valideyinləri nə əziyyət çəkir, mən valideyin olmadığım üçün bilmirəm amma, öz valideyinimdən görurəm. Evlənədən sonra uşaq prablemi başlayir. Hələ  təzə evlilərdə bir sağlıq problemi varsa bir olur iki. Sonra uşaq dünyaya gəlir. Gəlir amma, özüylə bərabər  problem də gətirir. Onun həkimi, pampersi, gecə ağlamalarıvə xəstələnməsi. Hələ valideyinin işləyib övlada baxması və ailəni dolandrmasını demirəm. Və bunlar hamısı artıq arzular doğurur. Onda valideyin başlayır istəməyə: bircə böyüyüb məktəbə getsəydi canımız qurtaradı.

Uşaq artıq məktəbə gedir. Onda başlanır məkəb platarı, dəftər, kitab, gəzmək pulu, uşağı kim dərsə aparacaq?, kim dərsdən götürəcək?, kimi problemlər.  Onda ikinci arzu devrəyə girir. Bircə məktəbi qurtarsaydı.  Qurtarır. Gözümüz aydin. Bax elə bu yerdə Kərəmi ağlamaq tutur. Çünki uşaq iki ildi ki repitetor yanına gedir. Unversitetə qəbul olunmasa verdiyi pullar getdi. Başlanır yuxususuz  gecələr. Həm uşaq həm ata-ana.

Uşaq girir universitetə. Və naşı olan adam sevinir amma, nəyə sevindiyini  bilmir. Tələbə gedir dərsə. Yaxşı günlər yanvar ayına kimidi. Elə ki, qış sesiyası  başladı, evdə hər gün cümə axşamıdı. Imtahana pul lazımdı. Ata evə gəlir, yorgun, ana qorxa-qorxa her şeyi deyir, atada pul alan müəllimlərin butün nəslini yada salır və o pulu verir ki, uşaq bir təhər qurtarsın bu cəhənnəmdən. Onda valideyin başlayır yenə  istəməyə: bircə Universiteti qutarıb əsgərə  getsəydi canımız qurtaradı.

  Və 4 il qurtarır. Qiyamətin son günü. Diplom müdafiəsi. Axrıncı əziyyət. Yenə həmin arzu: bircə diplom müdafiəsi bitsəydi canımız qurtaradı.

Bittdi: gözümüz aydin.

Bundan sona insan həyatında valideyin arzuları azalmasada, artıq insanın öz isdəkləri başlanır. Gedirsən  vətən borcunu verməyə. Bu proses hem adamın özü üçün, həmdə valideyinlər üçün ağır keçir. Amma yenədə istəklər qurtarmır. Yaxşı işə düzəlmək, əlinin çörəyə çatması, uşağı evləndirmək və başqa istəklər. Bu siyahı uzanır gedir.

Bir müddətdən sonra həmin şeyləri uşaq yaşamağa başlayır. Kimisi valideyinlərin köməyi ilə kimisi köməksiz, kimisi sözə qualaq asır kimisi isə asmir. Ama həyat sablon olar gedir. Hami eyni prosesdən gec-tez keçir. Sadəcə,  bir az daha keyfiyətli həyat yaşmaqda dəyişir. Allahın bızə verdi ilə yetinmirik bəzən. Həmişə bir isdədiyimiz olandan bir necə ay yada il sonra o, bizi qane etmir. Onun bir üstünü isdəyirik.

Nankor  insan övladı. Belə gəlib, elə belədə gedəcək.....

Keçmiş...

Keçmiş-keçmişdir deyirlər. Amma məncə elə deyil. Çünki, keçmişdə elədiyimiz səhvlər nə vaxtsa ayağımıza dolaşır özüdə ip kimi. Sonra kəllə-mayallaq çırpır adamı yerə. Səhv eləməsən düz yolu tapa bilmərsən həyatda. Amma əsas odur ki, etdiyin səhvi başa düşəsən.

Biz uşaq olanda, Atam deyərdiki bala bunu eləməyin. Üzdə bir şey deyə bilməsəkdə, içimizdə əsəbləşirdik. Onda Atam deyərdi ki, indi yox bir müddətdən sonra nə demək isdədəyimi başa düşərsən. Indi artıq çətin deyil onu dedklərini anlamaq. Amma kecmişdəki səhvlər zaman keçdikcə yapışır yaxamıza. Kimisi hesabını verir keçmişinin kimisi isə qaçır.

Etdiyimiz səhv elə bir anda qabağımıza çıxır ki, insanın həyatı alt-üst olur. Və bir anda çöküş başlayır. Nə olursa olsun insan qabağa baxmalı və  dayanmadan qaçmalıdı. Səhvindən yox, həyatla ayaqlaşmaq üçün qaçmalıdı. Dursan yıxılarsan. Bu dünyada yıxılmayasan, elə ki yıxıldın adamın üstündən əzib keçirlər.

Zamanı gələndə hər şeyin hesabını verəcəyik onsuzda. Vaxt isə öz işindədi. Bir tək o, kimsəyə hesab vermir. Baxmır sağına-soluna. Öz qrafikinə uyğun yolunu davam edir.

Heç vaxt heç kimin heç nəyinə uymur. Vaxt gedir bizdə onun dalınca. Keçmişdə gözləyir ki, vaxdı gələndə özümü göstətim.

“Geriyə baxib yaşasaydıq gözlərimiz arxada olardı”. Bunuda hansisa kişi deyib. Hər halda bu sözü deyəndə bir şey bilirmiş...

PAXILLIQ

Allah insanları yaradanda hamını eyni yaradıb diyə bilirəm. Ürək, qulaq, burun, beyninin çəkisini eyni yaradıb. Amma nə olsun ki, bəzi insanlar var ki, pulu, imkanı başından aşır amma yenədə istəmir ki, kimsə ondan üstün olsun. Onda hər şeyin ən yaxşısı var. Buna baxmayaraq, birisini görsə ki, qabağa gedir yada nəse eləyir o dəqiqə paxıllğı tutar. Mən hələdə başa düşə bilmirəm ki, niyə bu insanlar Allaha şükür elemirlər. Birdə digər tərəfdən baxaq:

Bu insanların pulu var, evi var, canı sağ,  istədiyi hər şeyi alır, geyinir və yeyir. Bəs onda belə insanların dünya ilə davası nədi? Nə istəyir axı insanardan? Nəyə paxıllq eleyir, nəyin davasını aparır insan çaşqınlıqla baxr. Bir tək məntiq odur ki, şan-şöhrət. Heç kim məndən yaxşı olmasın. Istər evi, istər yaşam tərzi.

Allah ağıl-fikir versin nə deyək. Nəticədə günahıyla savabıyla hər qoyun öz ayağından asılır.

umutsuz ask

Qulaq hər gün bir şey eşitməsə kar olar deyirlər. Elə məndə bəzən elə şeylər eşidirəm ki, nece diyərlər dəli oluram. Keçən gün bir tanışımla söhbət edirik. Söhbət fırlandı evlənməyə gəldi. Sevdiyin biri varmı dedim:  Yox dedi. Bəs elə-belə tanışın varmı dedim; he dedi.

Və başladı danışmaga. Bu insan tələbə ikən bir qadınla tanış olur. Söhbətləri tutur. Qadın buna aşiq olur.  Bir necə aydan sonra bunlar bir evdə yaşamağa başlayırlar. 3 ay bir evdə yaşayıblar. Yalnız problem ordadır ki, qadın evlidir və bir uşağı da var. Qadının 19 yaşı var. Yoldaşı Rusyada işləyir. Özü isə qayınanası ilə yaşayır. Hətta qadının uşagı bu insana ata diyə müraciət edirmiş zamanında. Hələdə  görüşürlər. Oğlana sual verdim ki, nə vaxta  qədər belə gədəcək, sən nə vaxtsa ailə sahibi olmalısan. Dedi ki, ayrılmaq istəyirəm amma o, ayrılmır. Dedim bilmir ki, sən nə vaxtsa evlənəcəksən. Deyir bilir. Amma aglayır ki, məndən ayrılma. Sonra davam elədi ki, onsuzda qızın iki il omrü qalıb. Şok oldum. Necə yəni dedim: dedi həkimlər iki il vaxt qoyub. Get-gedə arıqlayır. Ağ ciyərində nəsə prablem var. Mənə ərim deyir, ona görədə xətrinə dəymirəm. Hər gün zəng edib sorusuram. Sadəcə məndən onunla danışmağımı isdəyir, məndə edirəm. Nə vaxt qırılar-qırılar....

Bəzi adamlara hekayə kimi görünəcək amma həqiqətdir və bu vəziyyət hal-hazırda dava edir. Mənim fikirmcə bu qadın, xəyanətlə yox ibadətlə məşğul olmalıdır. Qalam  ömrünü Allahdan bağışlanma  istəməklə keçirməlidir.